Μαλάνος, Τίμος

(Κύθηρα 1897 – Λοζάνη, Ελβετία 1984). Κριτικός της λογοτεχνίας. Εγκαταστάθηκε το 1908 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με ποιήματα. Γνώρισε τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη και είναι ο πρώτος που έγραψε βιβλίο για τον ποιητή αμέσως μετά τον θάνατό του (Ο ποιητής Κ.Π. Καβάφης, Αλεξάνδρεια 1933). Στη συνέχεια έγραψε και άλλα βιβλία, κυρίως για τη ζωή και το έργο του αλεξανδρινού ποιητή, που τον καθιέρωσαν ως τον κορυφαίο κριτικό του καβαφικού έργου. Τα βιβλία αυτά τιτλοφορούνται Συμπληρωματικά σχόλια (1935), Ένας Ηγησιακός (1938, συμβολή στη μελέτη του έργου του Κώστα Καρυωτάκη), Η μυθολογία της Καβαφικής Πολιτείας και τα Κριτικά δοκίμια σειρά Α’ (1943), Κ. Βάρναλης (1944), Παπαδιαμάντης (1944), Η ποίηση του Σεφέρη (1951), Καβάφης-Έλιοτ (1953), Ο Σεφέρης κήνσωρ (1965), όλα αλεξανδρινές εκδόσεις. Στην Αθήνα εξάλλου εκδόθηκαν τα κριτικά βιβλία του Ο ποιητής Κ.Π. Καβάφης (1957, επανέκδοση σε έναν τόμο όλων των κειμένων του για τον Καβάφη), Δειγματολόγιο (1962), Καβάφης 2 (1963), Καβάφης 3 (1978), Ο Καβάφης απαραμόρφωτος (1981). Έγραψε επίσης φιλολογικά απομνημονεύματα με τον τίτλο Αναμνήσεις ενός Αλεξανδρινού (1971). Ποιήματά του, που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά με τον τίτλο Ρόδα θαλάμου στην Αλεξάνδρεια, επανακυκλοφόρησαν και σε μια αναθεωρημένη έκδοση στην Ελλάδα με τον ίδιο τίτλο (1979). Ο Μ. έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Λοζάνη της Ελβετίας. Ως κριτικός, παρά τις τυχόν αντιρρήσεις στις λεπτομέρειες, ελκυόταν περισσότερο από το βάθος, παρά από τον όγκο του έργου που εξέταζε. Ο Μάρκος Αυγέρης έγραψε το 1964: «…Εκτιμώ τις συστηματικές κριτικές εργασίες του Μ., που δείχνουν καλλιέργεια, αισθητική ευαισθησία και ευθυκρισία».